سه‌شنبه‌های بدون خودرو؛

نوشتاری از :میثم فروغی نیاوقتی وارد کوی مهدیس اهواز می شوی یک بیابان پر از نخاله را خواهید دید که در آن ساختمان سازی کرده اند. مردمی که توان خرید خانه یا اجازه منزل راندارند عمدتاً دراین منطقه ساکن شده اند تابتوانند امورات زندگی شان را به هرسختی که هست بگذرانند.منازلی که در کنار یکدیگر  بالا رفته بدون اینکه از امکانات اولیه زندگی درآن خبری باشد؛ البته که در برخی نقاط از این انشعابات رد و اثری هست ولی در اکثر قریب به اتفاق خیابان های این منطقه خبری از زیرساخت های اساسی برای زندگی شهروندی مردم نبود.امکاناتی که اگر نباشند زندگی شهروندان به سختی می گذرد ؛ ولی اهالی کوی مهدیس در این کمبودها سالهاست که زندگی میکنند و دستشان هم به جایی بند نیست وفریادشان هم به کسی نرسیده است.نبود فضای سبزشهری ، پارک و حتی اتوبوس شهری که جزئی از اولیه های زندگی اند که دراین منطقه بویی ازآن احساسی نمی شود.بارها مسئولان شهری برای نشان دادن حسن نیت خود بازدیدهایی ازاین منطقه بعمل آوردند اما همه آنها بعد از مدت کوتاهی به دست فراموشی سپرده شد و تا مدتها بعد که دوباره شاید سروکله کسی پیدا می شد تا مردم امید پیدا میکردند که شاید بتواند رحمی ومروتی ازآنها را به تن زخمی این منطقه بنشاند که آنهم دردی را درمان نکرد.مردمی که همچنان اندر خم این کوچه و آن کوچه حیران و سرگردان مانده اند . مانده اند و دل در گروی تأمین نیازهای اولیه زندگی خود قرار داده اند . ازسوی دیگر هم باید نگران آینده فرهنگی واجتماعی کودکان خود باشند که در چنین وضعیت تاسف انگیزی زندگی را می گذرانند ودر کوچه های خاکی وپر از جانوران موزی و سگ های ولگرد بازی میکنند.بازی کودکانی که در زمین های بیابانی مهدیس به چشم می خورد،  این سؤال را به, ...ادامه مطلب